واحد کوچکتر پوند پنی (به انگلیسی: Penny) نام دارد[۳] ، مجموع صد پنی
برابر بایک پوند است. پوند یکی از قوی‌ترین و با ارزشترین ارزها است.[۴]
نام مستعار این واحد پول در انگلستان کویید (به انگلیسی: Quid) می‌باشد.
حواله پوند به انگلستان
پوند استرلیگ که براساس اسناد معتبر، قدیمی‌ترین واحد پول جهان است، در بخش
عمده‌ای از تاریخ انگلستان و بعدها بریتانیا، در گردش بوده است.
www.sarafi-etemad.com پوند استرلینگ بخش جدایی ناپذیری از هویت انگلیسی-بریتانیایی است، اما ریشه‌های آن به اروپا بازمی‌گردد. نام آن از کلمه «لیبرا» استخراج شده که در زبان زبان لاتین به معنای وزن یا تعادل است. از این ریشه عبارت «لیبرا پوندو» ساخته شد که به معنای واحد وزن پوند است.
استفاده از کلمه «لیبرا» قرنها است که در زبان رایج در قلمرو بریتانیا منسوخ شده است ولی حضور آن به اشکال مختلف در نشانه‌های مربوط به واحد پول و واحد وزن ادامه یافت. به عنوان مثال علامت £ که نماد واحد پول بریتانیا است از آن الهام گرفته شد یا حرف اختصاری پوند واحد وزن مرجع در سیستم اوزان بریتانیایی lb است.
ارتباط نمادین این واحد پول با واحد وزن در بریتانیا تصادفی نیست، چون در اصل ارزش یک پوند معادل یک پوند (۴۵۳٫۵ گرم) نقره بوده است. با الهام از روش تقسیم «لیبرا» در روم باستان به واحدهای کوچکتر یعنی «سولیدوس» و «دناریوس»، پوند واحد پول بریتانیا نیز به ۱۲ شیلینگ و ۲۴۰ پنی تقسیم می‌شد.
سیستم مشابهی نیز در دوران پادشاهی شارلمانی بر قلمرو فرانک (بخشی از فرانسه امروزی) برقرار بود. واحد پول آنها «لیوره» نام داشت که به ۱۲ سوس و ۲۴۰ دنیئرز تقسیم می‌شد.[۵]
اسناد تاریخی نشان می‌دهد که اوفا، یکی از پادشاهان انگلوساکسون در نیمه دوم قرن هشتم میلادی سیستم پول واحد را در بخش‌های مرکزی و جنوبی انگلستان تثبیت کرد. در این دوران اولین سکه‌های نقره‌ای پنی انگلیسی زیر نظر وی ضرب شد که رویش نام او حک شده است.
در عمل، وزن این سکه‌ها بسیار متفاوت بود ولی بر اساس آن سیستم پولی، ۲۴۰ سکه پنی معادل یک پوند تلقی می‌شد. در آن دوران سکه‌های با ارزش تر از پنی ضرب نمی‌شد و واحدهای با ارزش تر مثل شیلینگ و پوند به صورت مجازی فقط در حساب و کتاب مورد استفاده بودند.
اولین بار سکه www.sarafi-etemad.com پوند در سال ۱۴۸۹ در دوران پادشاهی هنری هفتم به بازار آمد. در آن زمان به آن می‌گفتند سکه فرمانروا. سکه شیلینگ نیز اولین بار در سال ۱۵۰۴ ضرب شد. پول اسکناس به فاصله کوتاهی پس از تأسیس بانک مرکزی انگلستان در سال ۱۶۹۴ به گردش افتاد. در آغاز آنها را با دست می‌نوشتند و طراحی می‌کردند. سکه‌های طلا از سال ۱۵۶۰ به گردش درآمد و از سال ۱۶۷۲ نیز سکه‌های مسی به جمع پولهای رایج افزوده شد.
معیار تقسیم پوند به ۱۲ شیلینگ و هر شیلینگ به ۱۲ پنی تا سال ۱۹۷۱ ادامه داشت، تا اینکه در این سال بریتانیا نیز در سیستم پولی خود تقسیم ده‌گانه را پذیرفت و به اجرا گذاشت.
بر اساس کتاب «زندگینامهٔ پوند www.sarafi-etemad.com» به قلم دیوید سینلکیر، در سال ۹۸۰ میلادی و دوران حکومت آئتلرائد شاه با یک پوند می‌شد ۱۵ راس گاو خرید؛ ولی به گفته این مورخ، قدرت خرید یک پوند از قرن پانزدهم تا سال ۲۰۰۰ چهارصد برابر سقوط کرده است.
طبق تحقیقاتی که در سال ۱۹۹۹ توسط کتابخانه مجلس عوام بریتانیا انجام شد، در فاصله سال ۱۷۶۰ تا ۱۹۹۸ قیمت‌ها در این کشور ۱۱۸ برابر شده است. در بخشی از این تحقیقات گفته می‌شود: “بنابراین در سال ۱۷۵۰ قدرت خرید یک پنی از قدرت خرید یک پوند در سال ۱۹۹۸ بیشتر بوده است. بخش اعظم این تورم از سال ۱۹۴۵ تاکنون اتفاق افتاده است
در طول تاریخ اقدامات بسیار سختگیرانه و گاه خشونت باری برای حفظ کیفیت سکه‌ها و پول رایج در بریتانیا انجام شده است. پروفسور نیکلاس میهیو، کارشناس تاریخ پوند می‌گوید که هنری اول، پادشاه انگلستان در اواخر قرن یازده و اوایل قرن دوازدهم میلادی مسئولان ضرب سکه را که حساب آنها دقیق نبود اخته می‌کرد.
به گفته دیوید سینکلیر در سال ۱۱۲۴ میلادی نیمی از ضاربان سکه در انگلستان به خاطر اینکه سکه‌های تولید شده توسط آنها کیفیت مطلوب را نداشت و یا به خاطر اینکه سکه‌های تقلبی تولید کرده بودند به دستور پادشاه مثله شدند.
کلمه استرلینگ پس از فتح انگلستان توسط شاهان نورماندی رایج شد و در ابتدا این عبارت فقط به سکه‌های پنی اطلاق می‌شد و نه پوند. اما در مورد ریشه این کلمه اطلاعات مشخصی در دست نیست. شاید از کلمه استرلین گرفته شده باشد که در زبان نرمان‌ها به معنای ستاره کوچک بود یا حتی از یک کلمه زبان عربی به معنای پول.
هنری دوم کیفیت سکه‌های رایج در بریتانیا را بهبود داد و از سا ل ۱۲۸۲ و دوران پادشاهی ادوارد اول مراسم ویژه‌ای در دربار برای سنجش کیفیت سکه‌ها به اجرا گذاشته شد که تا امروز ادامه دارد.
برای افزایش استحکام و دوام بهتر سکه‌ها، میزان نقره موجود در آن به ۹۲٫۵ درصد کاهش یافت و نقره با این درصد از خلوص بعدها به عنوان نقره استرلینگ تثبیت شد.
هنری هشتم در دوران حکومت خود برای بهره گرفتن بیشتر از نقره موجود در خزانه پادشاهی به حد قابل ملاحظه‌ای از نقره موجود در سکه‌های ضرب شده کاست که در تاریخ به عنوان خواری بزرگ از آن یاد می‌شود.
ملکه الیزابت اول در سال ۱۵۹۰ ارزش حقیقی سکه‌ها را به آن بازگرداند و همین عیار و وزن تقریباً تا قرن نوزدهم ادامه یافت. از حوالی سال ۱۶۶۰ ضرب سکه توسط ماشین آغاز شد و طراحی سکه‌ها به شکلی درآمد که کسی نتواند از لبه‌های آنها چیزی بکند.
یکی از اهانت‌هایی که سکه‌های نقره در طول تاریخ به جان خریده‌اند، کنده شدن تکه‌ای از لبه آنها است. برخی با کندن تکه‌ای از لبه سکه‌ها در حقیقت چند گرم نقره به جیب زده و سکه‌های در گردش را به مرور بی‌ارزش می‌کردند. اعمال مجازات‌های شدید در مورد کسانی که تقلب می‌کردند ادامه یافت. در یک مورد اسحاق نیوتن که دوره‌ای ریاست ضرابخانه سلطنتی را برعهده داشت، فردی را به جرم ضرب سکه‌های تقلبی دستگیر کرده و مجرم گردن زده شد.
از آن زمان تلاشهای گسترده و اقدامات مهمی برای حفظ ارزش استرلینگ صورت گرفته است که از جمله آنها می‌توان به سیستم موسوم به برتون وود و یا مکانیسم اروپایی نرخ گذاری برای ارزها اشاره کرد؛ ولی سیستم اقتصادی غربی نرخ شناور برای تبادل ارز را ترجیح می‌دهد. به همین خاطر ارزش برابری پوند استرلینگ در حقیقت تابعی از عرضه و تقاضاست.
دولت بریتانیا سیستم پول مشترک اروپایی را نپذیرفت و به حوزه یورو نپیوست، به همین خاطر پوند استرلینگ از معدود واحدهای پولی در اروپاست که هنوز به بقای خود ادامه می‌دهد
اکنونwww.sarafi-etemad.com پوند به یکصد پنی تقسیم می‌شود اما تا سال ۱۹۷۰ پوند تقسیمات گوناگونی داشت. یک پوند برابر با ۲۰ شیلینگ بود. هر ۲ شیلینگ واحد دیگری به نام فلورین را تشکیل می‌داد؛ بنابراین هر ۱۰ فلورین یک پوند می‌شد. هر شیلینگ برابر با ۱۲ پنی بود در نتیجه یک پوند ۲۴۰ پنی می‌شد. تقسیمات واحد پول بریتانیا به این موارد محدود نبود. هر پنج شیلینگ مساوی با یک کرون بود و هر پوند به ۴ کرون تقسیم می‌شد. بین سال‌های ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۰ این تقسیمات پیچیده حذف شدند و پوند بریتانیا به صورت ساده برابر با یکصد پنی شد
پوندwww.sarafi-etemad.com اسکاتلند که در حقیقت به موازات پوند استرلینگ رایج در انگلستان به حیات خود ادامه می‌داد در سال ۱۷۰۷ و پس از تشکیل پادشاهی متحد بریتانیا، براساس پوند انگلستان ارزش گذاری شد
واریز حواله پوند به انگلیس از سه روش ذیل امکان پذیر است :
خرید پوند داخلی : واریز به اکثر بانکهای انگلستان از داخل انگلیس ( ۳ روز کاری )
معمولا بصورت واریز اسکناس واز داخل شعبه بانک صورت میگیرد . این روش
مناسب حساب شخص می باشد و برای رقم های بالا نیز پیشنهاد نمیشود.
ازانجاییکه بانکهای انگلستان نسبت به منشا پوند حساسیت دارند ، واریزرقم
های بالا شایبه پولشویی را ایجاد کرده و برای صاحب حساب ایجاد مشکل میکند.
البته حسابهای با کارکرد بالا معمولا از این قاعده مستثنی هستند. امکان
واریز به اکثر بانکهای انگلستان مانند نت وست ، لویدز، اچ اس بی سی،
سانتاندر امکان پذیر است.
حواله پوند سفید : این حواله در واقع واریزوجه ، از حساب به حساب است و منشا پول روشن است. برای واریزپوند به حساب شرکت و دانشگاه ، روش مناسبی است.
حوالهwww.sarafi-etemad.com پوند از مالزی : واریز دو روزه به همه بانکهای انگلستان از کشور مالزی
منشا پول خارج از انگلستان و از کشور مالزی است، این حواله از لحاظ نرخ واحد پوند، گرانترین روش است
خرید www.sarafi-etemad.com حواله پوند انگلستان از طریق واریز به حساب نت وست بانک و واریز یکروزه ریالی در ایران
- ۹۵/۱۲/۱۹